Reisverslag van de reis naar Jeruzalem van 23 november t/m 28 november 2008.
Exodus 23:16 …..Het derde feest is het Inzamelings- of Loofhuttenfeest, dat u viert wanneer de gehele oogst binnen is

Reisverslag van de reis naar Jeruzalem van 23 november t/m 28 november 2008.

Bij deze reis krijgen we de bijbeltekst uit Het Boek

Exodus 23: 16:…….. Het derde feest is het Inzamelings- of Loofhuttenfeest, dat u viert wanneer de gehele oogst binnen is.

In een eerder stadium werden we bepaald bij Thank Giving Day , met datum USA, de vierde donderdag in november. Dit jaar 27 november 2008.

De vorige keer dat wij in Jeruzalem zijn geweest om te bidden mochten wij de oude stad niet in.

We hebben toen alleen de oude stad Jeruzalem ingenomen door om de oude stad heen te lopen en te proclameren.

Nu zullen we de oude stad ingaan en hier een kruis overheen leggen , proclameren en bidden.

Het programma ziet er in grote lijnen als volgt uit

23 november: reisdag

24 november gebied afbakenen, de oude stad, op of om de muren proclameren / bidden

25 november gebied voor Gods Koninkrijk bepalen door het kruis te leggen over de oude stad met verbreken, bidden en proclameren.

26 november gebied wederom bepalen met een diagonaal kruis, zegenen, evangeliën in de hoeken, met Gods liefde 1 Corinthe 13, Gods wil, onze Vader, Johannes 17 Hoog Priesterlijk gebed van Jezus

27 november een dag van dankzegging voor het afronden van het leggen van het kruis over de wereld en we zullen op deze dag een maaltijd hebben met een Christen, een Jood en een Moslim. Deze mensen zullen we als we ter plaatse zijn, vragen of ze met ons een maaltijd willen hebben.

28 november reisdag

De voorbereidingen verlopen voorspoedig. We boeken in het hotel Mount Zion. Dit is een Joods hotel gelegen tegenover de berg Sion.

We boeken de vlucht bij ELAL. De week voor vertrek krijgen we door dat we de geplande treinreis naar Schiphol nader moeten bekijken. Inderdaad blijkt dat er allerlei werkzaamheden aan het spoor zijn zodat de trein niet op tijd is voor de vlucht.

Na overleg met anderen die met dezelfde vlucht naar Israel gaan nemen wij de Schipholtaxi.

Onderweg praten we met de chauffeur die uit Istanboel blijkt te komen en na afloop van de rit geeft Corrie hem nog wat teksten mee. Daar is de man erg blij mee.

Zondag 23 november 2008

De dagtekst voor de reisdag is:

Jozua 1: 9.:Heb Ik u niet geboden Wees sterk en moedig, Sidder niet en wordt niet verschrikt, want de Here uw God is met u overal waar gij gaat.

De vliegreis begint vanwege sneeuwval met een uur vertraging. Na vier uur vliegen is er de landing op Ben Gurion in Tel Aviv. Met de schuttletaxi gaan we naar het hotel. Het is bijzonder onderweg weer al de bijbelse plaatsnamen weer op de borden te zien.

We worden in het hotel hartelijk ontvangen en na de kamer gereinigd te hebben vallen we vermoeid in slaap.

Maandag 24 november 2008.

Dagtekst: Jozua 1:6.Wees sterk en moedig want gij zult dit volk het land doen beërven

dat Ik hun vaderen gezworen heb hun te zullen geven.

Het hotel geeft een schitterend uitzicht op de oude stad en de valleien daaromheen. We voelen ons helemaal in de bijbelse tijd. Ook de eetzaal ademt deze sfeer uit.

We gaan vandaag op en om de muren van de oude stad bidden en proclameren om het gebied af te bakenen.We lopen naar de Sionpoort.

Vandaag zullen we proclameren 1 Petrus, Klaagliederen, Judas, 2 Petrus en sluiten af met Onze Vader wanneer we de Sionpoort zullen bereiken.

We hebben tijdens de wandeling vele punten van herkenning.

Het gedeelte van de Sionpoort naar de Jaffapoort lopen we onderlangs door de Armeense woonwijk.

Van de Jaffapoort naar de Nieuwe poort lopen we over de muur. Dit gedeelte proclameren we. 1 Petrus en daarna de Klaagliederen.. We voelen veel mededogen voor de spelende kinderen.

Vanaf de Nieuwe Poort lopen we aan de buitenzijde direct langs de muur met Judas en 2 Petrus. Het is het gedeelte waar veel Moslims wonen.

Wanneer we aan de westzijde komen krijgen we heel veel teksten door die we daar proclameren. Na de Leeuwepoort hebben we uitzicht op de Olijfberg. Het is geestelijk een zware voettocht met het proclameren. Vervolgens gaan we langs de Gouden Poort en komen we uit bij de Vuilpoort. Er zijn veel politiemensen en militairen bij de Klaagmuur.

We lopen het laatste stuk langs de binnenkant door het Joodse gedeelte naar de Sionpoort.

Daar spreken we het Onze Vader uit.

Het geheel duurde van half elf tot half drie. Vermoeid zijn we weer terug in het hotel.

Deze dag zijn we ook begonnen met de bediening der verzoening inhoud te geven door aan Joodse mensen te vragen voor de verzoeningsmaaltijd. A.s. donderdag is de Thanksgivingsday.

De Joodse manager van het hotel geeft aan geen Arabische mensen te kennen en dus niet zo’n maaltijd in zijn hotel te kunnen organiseren.

Dit is voor ons ontmoedigend maar we laten ons hierin verder leiden. Wanneer we de Sionpoort ingaan komen we een Messiaans belijdende Joodse gids tegen die we 3 jaar geleden ook ontmoet hebben. Aan hem vragen we of hij op Dankdag zo’n maaltijd zou kunnen organiseren.

Hij schrikt hiervan en zegt dat hij niet de kracht heeft om samen met Moslims een maaltijd te hebben. Hij begrijpt wel het beginsel van vergeving en verzoening maar hij kan daar zelf niet aan meewerken.

We zullen de volgende dagen Christenen en Moslims benaderen om te kijken of de verzoeningsmaaltijd inhoud kan krijgen. God laat ons zien dat alleen al het uitspreken van deze woorden veel in beweging zet in de Hemelse Gewesten. En de mensen aan wie we het vragen duidelijk aan het denken zetten.

Dinsdag 25 november 2008.

Dagtekst Psalm 70:5 Laten in U jubelen en zich verheugen allen die U zoeken laten wie uw heil liefhebben bestendig zeggen: God is groot.

Vandaag zullen we het kruis over de oude stad gaan leggen en het gebied symbolisch innemen.

We gaan daar proclameren de bijbelboeken: Kolosenzen en Jakobus volledig proclameren, met daarnaast het verbreken van bolwerken.

Corrie past haar kleding aan. Blouse met lange mouwen en lange broek. Het weer is wederom zonnig ruim 20 graden.

Het kruis wordt gelegd over de scheidsstraten tussen de vier wijken. Het Joodse gebied, het Moslimgebied, het Christelijke gebied en het Armeense gebied.

Wij starten wederom bij de Sionpoort en proclameren en bidden op de straat die de grens vormt tussen de Joodse en Armeense wijk. Dit stuk gaat relatief gemakkelijk. Op een gegeven moment beginnen de kleine straatjes te veranderen in allerlei kraampjes. Het is een zoektocht om de weg te vinden naar de grens tussen de Joodse en de Moslimwijk. Na enig zoeken lukt het.

Het bidden en aanspreken van bolwerken, vooral de onvergevingsgezindheid is geestelijk erg zwaar. Na enige tijd krijgt de straat steeds meer een Moslimkarakter. Een jongetje roept in het Engels: It is forbidden this is only for Moslimpeople. We zegenen hem en lopen door. We naderen het Tempelplein. We twijfelen of we daarop zullen gaan. We vragen het aan God. Hij antwoordt door een aanwezige politieagent: “Nee jullie mogen niet doorgaan hier”

We lopen al biddend en proclamerend terug naar het punt waar de vier wijken elkaar ontmoeten. We willen het Onze Vader bidden. De woorden worden als het ware tegengehouden en we komen niet verder dan enkele zinnen. We beginnen opnieuw en we nemen autoriteit over onze gedachten en onze stem. We spreken het Onze Vader hardop uit.

Na enig zoekwerk vinden we tussen de wirwar van kraampjes de weg naar de Jaffapoort.

We lopen nu op de scheidslijn tussen de Armeense en Christelijke wijk. Bij de Jaffapoort ontmoeten we een Christelijke gids die we drie jaar geleden ook gesproken hebben.

Wij vragen hem hoe hij denkt over een verzoeningsmaaltijd. Hij is enthousiast hierover en neemt ons mee naar een winkel alwaar het zou kunnen. Wij blijven alert en kopen niets. We spreken af die middag later terug te komen.

We gaan biddend terug naar het middelpunt van de vier wijken. Van daaruit gaan we naar de Damascuspoort. De scheidslijn tussen de Moslim en Christenwijk, aldoor biddend en proclamerend.

Wanneer we de Damascuspoort bereiken zijn we al weer twee uur bezig. Het is lastig lopen in de smalle straatjes met vele mensen. Lichamelijk zwaar maar geestelijk nog zwaarder.

We gaan vanaf de Damascuspoort weer terug naar het middelpunt en vervolgens weer terug naar de Jaffapoort. We bidden voor de verzoeningsmaaltijd. Het is een daad zetten in het geloof.

Of zo iemand ons zei: Geloven is instappen in een oude lift waarvan je niet weet of deze deugd.

Bij de Jaffapoort onderhandelen we met de gids en de winkelier over hoe we inhoud kunnen geven aan de verzoeningsmaaltijd.

Hebben ze wel echt een Jood en een Moslim vriend. En wat gaat dit alles kosten.

Uiteindelijk maken we een afspraak voor a.s. donderdag 27 november.

Vanwege de veiligheid geschiedt het in een ruimte achter in een winkel.

We zullen hen moeten vertrouwen.

Maar ze zullen ons ook moeten vertrouwen, omdat we met de creditcard maar een gedeelte van het gevraagde bedrag vooruit konden geven.

Woensdag 26 november 2008.

Dagtekst is: Hooglied 8 vers 5 t/m 7.

Wie trekt daar op uit de woestijn leunend op haar geliefde?

Onder de appelboom wekte ik u, daar ontving u uw moeder, daar ontving zij die u baarde. Leg mij als een zegel aan uw hart, als een zegel aan uw arm.

Want sterk als de dood is de liefde, onverbiddelijk als het rijk van de doden de hartstocht, haar vlammen zijn vuurvlammen een vuurgloed des Heren.

Vele wateren kunnen de liefde niet blussen en rivieren spoelen haar niet weg.

Al bood iemand alles wat hij bezit voor de liefde, smadelijk zou men hem afwijzen.

Het is weer mooi weer vandaag. Nog warmer dan de dagen ervoor. Deze dag gaan we het kruis wederom over de oude stad leggen. We volgen dan de scheidswegen van de vier wijken: de Armeense wijk, de Joodse wijk, de Moslim wijk en de Christenwijk.

Op de uiterste punten zullen we 1 Korintiërs 13 Gods liefde proclameren en tijdens het lopen veel zegenen met Gods liefde.

We ontmoeten deze dag oude bekenden de Messias belijdende Joodse gids een echtpaar uit onze eigen gemeente en de Christen gids. Maar we laten ons niet afleiden van de missie, namelijk het zegenen van de gebieden met Gods liefde.

We beginnen bij de Sionpoort met 1 Korintiërs 13 en lopen proclamerend en zegenend naar het symbolische middelpunt. We krijgen van de eerste koopman met een kraampje een bemoediging om veel voor Jeruzalem te bidden. De mensen lijken ons te herkennen en zijn een stuk vriendelijker dan de eerdere keren dat we daar waren. In het middelpunt proclameren we Johannes 17 het Hogepriesterlijk gebed.

Daarna volgen we de weg tussen de Joodse en de Moslimwijk. Weer mogen we het Tempelplein niet op. Dat is blijkbaar niet Gods bedoeling. Bij de ingang van het Tempelplein wordt tweemaal 1 Korintiërs 13 uitgesproken. Goed dat we zoveel bijbelteksten uit ons hoofd kennen.

Nu hoeven we geen aanstoot te geven door uit de bijbel te lezen, terwijl de woorden toch worden uitgesproken. Terug in het middelpunt proclameren wij Johannes 17

Daarna zegenend en proclamerend van Gods liefde naar de Damascuspoort en terug. Dit is de scheidsweg tussen de Christen en de Moslimwijk. Bij de Damascuspoort hebben we wederom 1 Korintiërs 13 geproclameerd.

In het middelpunt nogmaals Johannes 17 om vervolgens via King Davidsroad de scheidslijn tussen de Christen en Armeense wijk naar de Jaffapoort te lopen. Bij de Jaffapoort wederom 1 Korintiërs 13 geproclameerd. Daarna naar de hoeken van de oude stad toe. Te beginnen bij de Nieuwe poort. We proclameren daar het evangelie van Mattheus 27 en 28.

We gaan al zegenend verder langs de muur richting Olijfberg.

Op de volgende hoek proclameren we het evangelie van Marcus 15 en 16.

We lopen zegenend verder en spreken het bloed uit van Jezus over het Moslimgebied. Opvallend is dat we nauwelijks moskeen horen. Wel begonnen de kerkklokken te luiden toen we vandaag de Christelijke wijk binnen gingen. Met uitzicht op het Kidrondal en de Olijfberg pauzeren we. Op de hoek van de tempelberg op de buitenzijde proclameren we het evangelie van Lucas 23 en 24. Dan het laatste stuk: een gids die ons 3 jaar geleden ontmoette bij Getsemane probeert ons weer mee te lokken naar Betlehem. Maar we zegenen hem en zeggen dat we aan het bidden zijn.

Het stuk langs de Vuilpoort naar de Sionspoort is zwaar en een stukje pittig klimwerk. Na de Sionspoort op de hoek van de Armeense wijk proclameren we het evangelie Johannes 19 en 20,

Hierna gaan we terug naar het hotel. We zijn zo´n vier uur onderweg geweest.

We gaan bidden voor de dag van morgen om te zien hoe God de verzoeningsmaaltijd zal gaan leiden.

We krijgen de dagtekst van morgen

Donderdag 27 november 2008.

Spreuken 3 :5:Vertrouw op de Here met uw ganse hart en steun op uw eigen inzicht niet.

Dit zullen we dan ook maar doen; honderd procent vertrouwen op Gods plan hierin.

Vandaag is het wederom warmer. Het lijkt of Gods vuur aanwezig is voor zijn stad Jeruzalem.

Het wordt wederom een daad in geloof. Hoe zal de maaltijd gaan? Kunnen we aan deze mensen een stukje van ons hart laten zien?

Het eerste wat we doen is ons hart aan God geven om in deze missie te kunnen gaan.

We dienen onze eigen gedachten, verwachtingen, vooroordelen los te laten.

God laat ons zien dat het geheel een hevige strijd oplevert in de Hemelse gewesten, een strijd met de machten van de Mammon, het geld en het eigen denken.

God geeft ons de woorden: Zilver of goud heb ik niet maar wat ik heb geef ik in de naam van Jezus Christus de Nazareëer. Handelingen 3 : 6.

We bidden en zegenen de mensen die we mogen gaan ontmoeten.

Dat we van hart tot hart kunnen spreken. Dat de maaltijd voor deze mensen een gedenksteen in hun leven mag zijn zoals het moment dat het volk de Jordaan oversteekt. Jozua 4: 1 tot en met 7.

Dat de mensen het door kunnen vertellen aan hun kinderen en kleinkinderen.

We gaan weer naar de Sionspoort. Corrie is erg ontroerd. Ze huilt Gods tranen over het verdriet van Jeruzalem. De grote onvergevingsgezindheid, bolwerken van ongeloof en bijgeloof.

We lopen buiten om de muur van de Sionpoort naar de Jaffapoort. En jawel de Christelijke gids staat ons op te wachten. Hij neemt ons mee naar de achterruimte in een winkel.

Hij heeft een muziekinstrument een luit meegenomen. In de ruimte staan er vijf stoelen.

De bekers van de verzoening staan op tafel. Even later komen de drie mensen: een Moslim professor, een jonge Joodse man en een Katholiek.

Er ontstaat een gesprek over de vrede van Jeruzalem. Allen hebben een hart van vrede.

De moslim bidt al heel zijn leven voor de vrede van Jeruzalem en de vrede tussen de Joden, Moslims en Christenen. Wij zijn allen kinderen van de God van Abraham.

De Jood komt uit het plaatsje Jafta. Zijn grootouders zijn vanuit Jemen naar Israel gekomen. Hij heeft een dochtertje van 3 maanden. De Katholieke man is een drummer. Hij spreekt weinig Engels.

Voor de maaltijd bidden we samen. Daarna bidt Corrie hardop. De moslim vertaalt het in het Hebreeuws. Een stukje over het kruis en het bloed slaat hij over. Daarna heffen we de beker der verzoening op en breken het brood. Hans spreekt een zegen uit over het brood des levens.

Er ontstaat een geanimeerd gesprek over Gods hart van liefde voor de mensen. De moslim vertelt, God heeft 99 namen en de eerste is liefde.

We zingen een lied, een proclamatie over de vrede van Jeruzalem met luit en trommelbegeleiding van de Christengids en de Katholieke man.

Na ongeveer 3 kwartier vertrekken de gasten weer één voor één uit veiligheidsoverwegingen.

Na afloop van de maaltijd blijkt dat de winkelier de aan hem gegeven cheques niet kan innen omdat hij geen bankrekening heeft. We beloven hem contant geld te gaan halen.

Hij zegt: I trust you. Een nieuw denkspoor voor hem.

In het hotel willen ze geen kas geld geven op basis van een credit card. We worden verwezen naar het King David hotel. Daar verwijzen ze ons weer door naar een pin automaat. Dezelfde automaat waar we drie jaar geleden ook geld opnamen. In dollars lukt het niet, dan maar in Israëlisch geld. Een jonge vriendelijke monnik wijst ons de weg naar de Jaffapoort.

De winkelier is blij verrast dat we terug zijn gekomen. JA, hij kan nu mensen vertrouwen.

Daarna gaan we terug naar het hotel. Onderweg bezoeken we een Scottisch Church.

God loven, eren en dankzeggen dat Hij de dag weer op een totaal verrassende wijze heeft ingevuld. We proclameren uit de aanwezige Engels talige bijbel Psalm 121: de vrede van Jeruzalem. Vrede over Jeruzalem, een bedevaartslied van David.

Ik was verheugd toen men mij zeide: Laten wij naar het huis des Heren gaan. Onze voeten staan in uw poorten o Jeruzalem.

Jeruzalem is gebouwd op een stad die wel samengevoegd is, waarheen de stammen opgaan.

De stammen des Heren. Een voorschrift voor Israel is het de naam des Heren te loven. Vandaar staan de zetels ten gerichte. De zetels van het huis David. Bidt Jeruzalem vrede toe.

Mogen wie u liefhebben rust genieten. Vrede zei binnen uw muur. Rust in uw burchten. Om mij broeders en mij vrienden wil ik zeggen: Vrede zei u om het huis van de Here onze God. Ik wil het goede voor uw zoeken.

Deze nacht zullen we terugreizen.

Thuis zullen we het reisverslag op onze weblog: samenindenaamvanjezus.nl plaatsen.